'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΖΟΥΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ

           






                        Πηγή  φωτό : www.sacred-texts.com

Προ ολίγων ημερών, γύρω στις δυόμισι τα ξημερώματα, το τηλέφωνο μας, άρχισε να κτυπά δαιμονισμένα. Η γυναίκα μου πετάχτηκε τρομαγμένη από τον ύπνο ... Αχ κάτι συμβαίνει στα παιδιά μας ήταν η πρώτη αντίδραση της . 

Στο ακουστικό, άκουσα τις φωνές ενός φιλικού ζευγαριού, νέων παιδιών, σε κατάσταση υστερίας και απόγνωσης , να μας καλούν στο σπίτι τους.  Φώναζαν για κάποιον άγνωστο εισβολέα. Μας χώριζαν λίγα μέτρα απόσταση. Από την ορθάνοικτη πόρτα, μπήκαμε στο σπίτι. Βιαστικά και προσεκτικά, πορευθήκαμε προς το σημείο που ακούγονταν οι αγωνιώδεις φωνές. Ω του θαύματος.  Ο νεαρός σύζυγος κραδαίνοντας μία σκούπα ήταν οχυρωμένος πίσω από την κάτωχρη νεαρή γυναίκα η  οποία με το ένα χέρι κρατούσε το σύντροφο της και με το άλλο μια παντόφλα . 

Απέναντι, στον τοίχο, τους κοιτούσε απορημένο  ένα μικρό Σιλιγούδι (Σαμιαμίδι) ... !!! 

Με πιάσανε γέλια. Η σύζυγος μου, απορημένη  για το ξέσπασμα  με επίπληττε, λέγοντας μου να μην παίζω με τον φόβο. Έπιασα με κόπο το ζωάκι και με προσοχή το έβγαλα έξω από το σπίτι. Δέχθηκα τα πυρά, όλων πλέον, γιατί δεν το σκότωσα.                      

Επί ματαίω τα λόγια μου για το τι καλό προσφέρει η παρουσία αυτών  των μικρών και ακίνδυνων ερπετών σε κάθε οικία. Όχι  δεν έπιαναν τόπο. Αντίθετα, τους εξαγρίωναν. Γυρίσαμε σπίτι, αλλά που να μας πάρει ο ύπνος . 

Ο νους μου, γύρισε πολλά χρόνια πίσω στον τόπο της καρδιάς και της παντοτινής μου σκέψης,  στην γενέθλια  γη της Λαγκάδας.  Λίγο μετά το 1950, σε μια από της αξέχαστες νυχτερινές βεγγέρες, με τους άντρες να απουσιάζουν στα μακροχρόνια μπάρκα τους.

Παρούσες  στην αυλή, όλες οι γυναίκες του σογιού και της γειτονιάς. Άλλες καθισμένες στα σκαλοπάτια της πόρτας ή στα καντούνια  Άλλες καθισμένες καταγής  ανακούρκουδα.   Άλλες όρθιες στην άκρη του τοίχου για να γνέθουν με τον κλώστη.  Άλλες να μπλέκουν με βελόνες και ότι άλλο φανταστεί ο νους του ανθρώπου.

Όλα αυτά,  στο φως του φεγγαριού ή άλλοτε με την βοήθεια  μιας αμυδρά φωτίζουσας το χώρο γκαζόλαμπας .  

Εκεί πρωτάκουσα την ιστορία που θα σας διηγηθώ. Από τότε και για πάρα πολλά χρόνια, κάθε φορά που πήγαινα στο χωριό της μάνας  μου, επιβεβαίωνα από πολλά και διάφορα χείλη τα περί του θανάτου του προπάππου μου.   




Το Κανιώρικο και το Μαμάδικο σόι 

Το πρώτο τέταρτο του περασμένου αιώνα, το χωριό της «Κυδιάντας»,  υπήρξε κεφαλοχώρι του νησιού μας. Ο στόλος της, αποτελούμενος από ιστιοφόρα πλοία, ήταν από τους ποιο τρανούς σε όλη την Ελλάδα. 

Στο Αιγαίο μας αρμένιζαν περήφανα,  τα γνωστά ως «Λαγκαδούσικα Κότερα» καΐκια των χωριών μας. Ο ποιο τρανός καραβοκύρης  του χωριού για την εποχή που  μιλάμε ήταν  ο καπετάν Γιώργης Πούλος, γνωστότερος όμως σαν «Κανιώρος».   Παππούς της μητέρας  μου από την πλευρά της μάνας της. Κατάφερε να κουμαντάρει τρία σκάφη. Η «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ» του, σύμφωνα με την παραδοχή όλων, ήταν το ταχύτερο ιστιοφόρο της εποχής του. Ταυτόχρονα δε και το ποιο μεγάλο τρεχαντήρι που σκαρώθηκε ποτέ στην Ύδρα.                                                              

                          

Θυμάμαι την λατρεμένη μου γιαγιά, με δακρυσμένα τα κατάμαυρα μάτια της, και τρεμάμενη τη φωνή της να μου διηγείται λεπτομερώς, τα καθέκαστα για την αιτία θανάτου του πατέρα της.  Ακούστε   με προσοχή. 

Έξω από το μεγάλο καπετανόσπιτο της Κυδιάντας, υπήρχε ένα καλύβι για της ανάγκες του σπιτιού και των καϊκιών τους. Κάθε φορά που ο καπετάν Γιώργης, ετοιμάζονταν μα φύγει για ταξίδι, έβαζε σε έναν κεσέ γάλα, έπαιρνε ένα σκαμνί και έμπαινε στο καλύβι. Απόθετε, τον κεσέ κοντά στο «Μεσοδόκι» στο πάτωμα κάθονταν στο σκαμνί και περίμενε ώσπου να κάνει την εμφάνιση του το «Ζούδι του σπιτιού». Ένα τεράστιο φίδι, το οποίο, είχε αφήσει υπό την προστασία του ο πατέρας του, όπως και εκείνου ο δικός του. Ήταν το γούρι του σπιτιού και το γνώριζαν όλοι.  Έλεγε στην κυρά του. «Κυριακούλα, μίλησα με τον αφέντη και μόυπενε τα καλά μαντάτα. Όλα βολικά θα μούρθουνε».                  

Λένε, πως από τον τρόπο που κουλουριάζονταν το φίδι.  Από τις κινήσεις του κεφαλιού και της γλώσσας του, έπαιρνε τους Οιωνούς για το ταξίδι. Θεωρούσε καλό σημάδι αν το φίδι, μετά το φαγητό ακουμπούσε το κεφάλι του στο γόνατο του για αρκετή ώρα. Άνθρωπος και ερπετό αλλαλοκοιτάζονταν και επικοινωνούσαν με τα μάτια. Στιγμές άκρατου μυστικισμού και ιερής κατάνυξης.  Άφηνε πάντα απαράβατη εντολή, όσο καιρό απουσιάζει στα ταξίδια, η κυρά του, αποθέτει τον κεσέ με το γάλα κοντά στο μεσοδόκι και να βγαίνει αμέσως έξω από το καλύβι.                                                                                     

Αυτό, διαρκούσε χρόνια.  


π/κ '' ΕΥΓΕΝΕΙΑ'' ένα από τα καΐκια της οικογένειας των Αδελφών Πούλου

Την τελευταία φορά όμως, μετά την συνάντηση του με το φίδι, ο Μπάρμπα Κανιώρος  βγήκε συνοφρυωμένος και αμίλητος. Τον σταύρωσε ή Μανή Κυριακούλα για να της πει κάτι.  «Εν ειν τα πράματα καλά. Ανήσυχος ήταν ο φίλος μου. «Ε με  επλησίαζενε».  «Ήτανε ταραγμένος φοβισμένος ... εν ηξέυρω  ιντάπαθένε ετούτηνα τη φορά !» . 

Σαν ήρθε η ώρα του αποχωρισμού, φώναξε όλο το σόι, φίλους, κουμπάρους, γείτονες και γνωστούς να τους πει «Αντίο» και να τους φιλήσει. Πήρε  βόλτα όλο το σπίτι και τα κτήματα του. Ακούμπησε και χάιδεψε όλα τα υπάρχοντα του. Την ώρα του φευγιού αγκάλιασε όλα τα παιδιά και τα εγγόνια του Κοίταξε με νόημα και παράπονο την κυρά του και έφυγε για πρώτη φορά στη ζωή του σκυφτός και στενοχωρημένος.  



Δημήτρης και Βασίλης Γ. Πούλου με τις συζύγους τους Αγγελική και Θεοδώρα, καθιστή η αδελφή τους,  Ξενιώ Μπουσσέ (η Γιαγιά μου)

Την άλλη μέρα, έφθασε από την Αμερική η Κόρη του και νονά μου, Κατερίνα με τον άνδρα της , Γιώργη Φερεντίνο. Σε λίγες ημέρες, ένας πυροβολισμός διατάραξε την απόλυτη ησυχία του χωριού. Απορημένοι όλοι βγήκαν να δουν τη συμβαίνει . Ο ήχος είχε ακουστεί  από το Πέρα χωριό ( τη Νοτινή Κυδιάντα). Από το Κανιώρικο σπίτι. Από ότι μου έλεγε η γιαγιά μου, Ξενιώ Μπουσσέ, αυτόπτης μάρτυρας της όλης ιστορίας,  ο πυροβολισμός, ακούστηκε από το καλύβι τους. 

Όλες στο σπίτι έμειναν απορημένες εκτός από τη μάνα τους. Η γιαγιά Κυριακούλα, καταλαβαίνοντας τι είχε συμβεί, τραβούσε να ξεριζώσει τα μαλλιά της  ωρυόμενη και στριγκλίζοντας.   

«Ουγού συμφορά πούπεσενε στην κεφαλή μας». Βγήκαν όλες από το σπίτι και αντίκρισαν τρομαγμένο τον Γαμπρό τους να τους λέγει πως, σκότωσε ένα φίδι μέσα στο καλύβι. Με τρεμάμενα πόδια δρασκέλισαν την μικρή απόσταση και έντρομες είδαν το φίδι να σφαδάζει και να στριφογυρίζει  στο  ματωμένο μεσοδόκι.   Ήταν το ζουδικό του σπιτιού. Η καλή τους Τύχη... !!! 

Μετά τις πρώτες στιγμές της αμηχανίας, η Μανή, άρχισε να μοιρολογά, παρασέρνοντας όλες τις γυναίκες και τα παιδιά σε ομαδικό θρήνο. Χωρίς δεύτερη κουβέντα ή νεύμα, μαυροφόρεσαν όλες. Όλο το σόι! 

Το πλήρωμα του καϊκιού αποτελούσαν όλα τα σερνικά μέλη της οικογένειας. Ο κύρης. Τέσσερις γιοί. Γαμπρός, εγγόνια και ανίψια. Σαν τέλειωσαν όλες οι διαδικασίες του πένθους, η Κερά Καπετάνισσα με βαριά πόδια και καρδιά, πήρε τον ανήφορο  για την κορυφή που οδηγούσε στις «Βίγλες». Το ψηλότερο σημείο στα Βόρεια του χωριού, πάνω από την εκκλησιά της Άγιας Αναστασιάς, από όπου αγνάντευαν το πέλαγος και τα καΐκια τους.  



Οι «Βίγλες» πάνω από το ναό της Άγιας Αναστασιάς

 Οικείος ο χώρος για την γιαγιά Κυριακούλα. Εδώ ανέβαινε κάθε τόσο να δει τα φωτεινά σήματα του άντρα της του Καπετάν Κανιώρου, και να μάθει τον ερχομό του. Τώρα με βάρδιες περίμεναν να φανεί το σκαφίδι τους, φορτωμένο με συμφορά.  Δεν υπήρχε περίπτωση αμφιβολίας. Όλες περίμεναν το κακό. 

Απλά δεν γνώριζαν ποιον ή ποιους είχαν να κλάψουν.  Όσο αργούσε το καΐκι να φανεί  η αγωνία μεγάλωνε. Σιγά, σιγά για συμπαράσταση ή περιέργεια οι ποιο πολλές γυναίκες του χωριού, είχαν μετακομίσει στις Βίγλες. Κάποια μέρα στο βάθος του ορίζοντα από τη μεριά του Νοτιά, φάνηκε η φιγούρα του  καϊκιού τους της  «Ευαγγελίστριας». Φουσκωμένα τα πανιά ... Βαμμένα όμως μαύρα. ...!                                             

Αυτό σήμανε την έναρξη ομαδικού σπαραγμού και θρήνου. Η φωνή με το χαμπάρι πως το «Κανιώρικο καΐκι φάνηκε με μαύρα πανιά», αντιλάλησε ως τα γκρεμνά του «Άγριου Ποταμού». Στο αντίπερα χωριό της Συκιάδας και ως την παραλία  της Λαγκάδας.  Με μιας, όλο  το χωριό έφθασε κοντά τους. Με ματιές ρωτούσαν χωρίς να πάρουν απάντηση ... «Άραγε ποιος ή ποιοι να είναι ;».

Ώρες μετά σαν πλάκωσε η νύχτα, επέστρεψαν στο χωριό. Τώρα έπρεπε κάμουν όλα τα πρεπούμενα. Να σκεπάσουν τους καθρέπτες για να μη βλέπουν τα πρόσωπα τους. Να βάψουν μαύρα ζωνάρια στις πόρτες και τα παράθυρα. Να βάλουν μαύρα κρέπια και σιρίτια σε κουρτίνες, σεντόνια και πεσκίρια. Να κρύψουν τις φωτογραφίες. Να εξαφανίσουν κάθε χαρά και να γεμίσουν  το σπίτι θλίψη. 

Μετά δυο μέρες, το περήφανο σκαρί, βαμμένο με μαύρα ζωνάρια, φουντάριζε στο λιμάνι της Λαγκάδας. Άφωνοι και με αγωνία οι χωριανοί,  έβλεπαν έναν - έναν από το τσούρμο να κατεβαίνουν από το καΐκι και να παίρνουν τη θέση τους , στους πάγκους και στα κουπιά της βάρκας που θα τους έφερνε, μαζί με τον πόνο τους, στη στεριά. 

Όλοι ντυμένοι στα μαύρα. Τα «Λαγκαδούσικά κασκέτα», κατεβασμένα μέχρι τα φρύδια και τα αυτιά, δεν μπορούσαν να κρύψουν την οδύνη τους. 

Κατέβηκαν όλοι εκτός από τον θαλασσόλυκο καραβοκύρη. Τον Κύρη και οδηγό τους. Τον καπετάν Γιώργη Πούλο. Γνωστό σε όλη την Χίο σαν «Κανιώρο» και την παροιμιώδη τιμιότητα του . Λίγο αργότερα, όλο το χωριό μάθαινε  το άδοξο τέλος του . Τη μέρα που σκότωσαν το φίδι, εκείνος, είχε φάει σαλιγκάρια στην Κρήτη και ήταν Δηλητηριασμένα ...!  Όλοι κοιτάχτηκαν και συσχέτισαν το θάνατο του καπετάνιου με αυτό του φιδιού . Του «Ζουδικού του σπιτιού», όπως λέμε στα χωριά μας.  

Το «Ζουδικό» ή «Στοιχειό» ή « Σαϊτάρι»  ή  «Καλός Φύλακας του σπιτιού», των συγχρόνων Ελλήνων δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ο  «Οικουρός  Όφις» των αρχαίων προγόνων μας. Δηλαδή ο  «Κτήσιος» ή «Χθόνιος  Δίας»  , αλλά με την μορφή φιδιού. 

Ο προστάτης του σπιτιού και της περιουσίας.  Άλλωστε ας μη ξεχνάμε πως και ο «Μειλίχιος Ζευς», μορφή φιδιού είχε. Δεν είναι τυχαίο που οι Αθηναίοι, θεωρούσαν ότι το φίδι που ζούσε στο Ερέχθειο, προστάτευε την Ακρόπολη.  Το φίδι για τους αρχαίους Έλληνες , ήταν σύμβολο Μαντείας – Γνώσης – Ιατρικής.                   




 Στο βάθος, το ερειπωμένο πλέον «Κανιώρικο» (20-7-2009)

Το «Σπιτίσιο ή Σπιτιάτικο Φίδι», που εκπροσωπούσε το καλό. Τον «Καλό Οιωνό», για αυτό και δεν έπρεπε να σκοτώνουν αυτούς τους πιστούς φύλακες του ανθρώπου. Πιθανά αυτός και ο λόγος  που ο λαός συνέδεσε τον θάνατο του φιδιού με γρουσουζιά για το σπίτι και όλη την οικογένεια που ζούσε μέσα σε αυτό. 

Του φταίχτη της όλης συμφοράς.

Λίγο καιρό μετά το χαμπάρι, το ζεύγος του Γιώργη και της Κατερίνας Φερντίνου, επέστρεψαν στην Αμερική. Στη Βαλτιμόρη. Με το πρώτο γράμμα που έλαβαν από την ξενιτεμένη Κόρη και αδερφή τους, έμαθαν στην Κυδιάντα για τον αναπάντεχο θάνατο, από εργατικό ατύχημα, του γαμπρού τους Γιώργη .

Ο άγραφος νόμος της δικαίωσης και της τιμωρίας του φταίχτη. Του «Γδικιωμού» Της κάθαρσης των αρχαίων προγόνων μας. Αχ αυτός ο Αθάνατος και απαράλλαχτος Ελληνισμός που αντιστέκεται και κρατά τις παραδόσεις του, αναλλοίωτες στα βάθη των αιώνων.  

«Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω χωρίς εκάστω των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι απαγγελίας, δι ελέου και φόβου  περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.»                                         

Προσκυνώ το μεγαλείο των παραδόσεων σου λαέ μου ....!






Μιχάλης Γ. Καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν,                    



*                              *                              *



Μανή = Γιαγιά



                         
            Ορφανεμένο σπίτι της Λαγκάδας (Σήμερα)
                    Ορατά, μετά από τόσα χρόνια τα σημάδια
                    του πένθους στα παραθυρόφυλλα 

                    


Ένα από τα καΐκια της οικογένειας Πούλου (Κανιώρου). το π/κ ΕΥΓΈΝΕΙΑ ΠΟΥΛΟΥ - Το πάλαι ποτέ π/κ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Τσάκαρη.


*                              *                              *

Υγ.!
Σημείωση : Το κείμενο αυτό γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στις σελίδες Νο 11 , 12 και 13, του  29 τεύχους του περιοδικού "ΔΑΦΝΗ", τον Οκτώβρη του 2013 
Όλο το περιοδικό μπορείτε να το διαβάσετε στη διεύθυνση   http://www.dafninet.gr/pdf/29.pdf


Σας Ευχαριστώ ..... !!!
Καριαμομίχαλος









23 σχόλια:

  1. Σχόλια για το άρθρο μου :
    ΤΟ ΖΟΥΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ
    Τρίτη, 17 Σεπτεμβρίου 2013
    Valentia Kritikou Προσκυνώ το μεγαλείο των παραδόσεων σου λαέ μου ....!Ευχαριστούμε Καπετάν Μιχάλη για όλα , όσα μαθαίνουμε , ακούμε και διαβάζουμε από σένα !!! Ο Θεός να σε έχει πάντα καλά !!!!!!
    Θεανώ Ξεντέ Συγκλονιστικό!!!!
    Ioanna Koukounis ναί ναί, ο οικουρός όφις των αρχαίων προγόνων μας! Τί εντυπωσιακό που όλες οι ιστορίες κι όλα τά έθιμα των αρχαίων Ελλήνων επεβίωσαν και κατά τον σκοτεινό βυζαντινό μεσαίωνα.
    Loukas Glyptis Κι όλα αυτά Ιωάννα ειναι που αποδεικνύουν την πολιτισμική και αδιάσπαστη συνέχεια του Ελληνισμού σε πείσμα όσων θεωρούν οτι δεν έχουμε σχέση ως λαός με τους αρχαίους προγόνους!
    Meli Tsakou Καπετάνιε,μου φτιάξατε τη μέρα,κι ας είναι λυπητερό τούτο σας το γραπτό.Σας ευχαριστώ για τη μυρωδιά από το παρελθόν που γέμισε το σπίτι μου!Καλημέρα σας!
    Aggeliki Syrri Stefanidou Απολαυστικό λογοτέχνημα, απ' εκείνα που μόνο εσεις, καπετάνιε, μπορείτε να γράψετε! Ανέκαθεν τα σιλιγούδια τα καλοδεχόμασταν και τ' αφήναμε να τριγυρίζουν ανενόχλητα στους τοίχους των μπαλκονιών και στις αυλές μας στη Χίο. Καθάριζαν τις γωνιές από τις αράχνες, έτρωγαν σχεδόν όλα τα μιγάκια και τα πεταλουδάκια που πετούσαν τριγύρω από τις λάμπες και τα φωτιστικά κι έβλεπες τις κοιλίτσες τους, καθώς προχωρούσε το βράδυ, να φουσκώνουν και να μαυρίζουν από το πολύ φαί! Από μικρά μαθαίναμε την χρησιμότητά τους αλλά και το γούρι τους. Τώρα, στο σπίτι μου το εξοχικό, όπου έχουν εγκατασταθεί αφ' ότου κτίστηκε, τριγυρίζουν σ' όλους τους τοίχους και τα ταβάνια, "σαν στο σπίτι τους" που λένε, από τον Μάρτη που ξυπνούν από τη χειμερία τους νάρκη,την οποία περνούν πίσω από τα κάδρα, και μέσα στο κουτί του κουδουνιού της εισόδου που ποτέ δεν λειτούργησε-γιατί εκεί δεν χρειάζεται ακόμα, ευτυχώς.Όταν ξυπνήσουντ΄ακούμε πρωί-πρωί, μέσα στη σιγαλιά του πρωινού, να βγάζουν σιριστικούς ήχους και να επικοινωνούν μεταξύ τους, στην αρχή για να φλερτάρουν προφανώς κι όσο περνουν οι μέρες κι έρχεται το καλοκαίρι, για να νουθετήσουν τα μικρά τους που αρχίζουν κι αυτά με τη σειρά τους να κυκλοφορούν και να πετάγονται πίσω από τις κουρτίνες . Στη συνέχεια, όλα-συν γυναιξί και τέκνοις- θαβγούν από το σπίτι και θα εγκατασταθούν στο μπαλκόνι και σ' όλους τους εξωτερικούς τοίχους του σπιτιού για να συνεχίσουν το έργο του αποδεκατισμού των μικρών εντόμων, ωφέλιμων και ανωφελών. Έτσι από μικρά κι ο εγγονός τα πιάνει και τα χαϊδεύει γιατί κι αυτός ξέρει πως είναι άκακα και χρήσιμα. Εγώ τα αποκαλώ "τα προιστορικά μας οικόσιτα" ή " τα μικρά μας δεινοσαυράκια" και φτιάχνω παραμύθια και θεατρικά που μ' αυτά στο σπίτι, δεν είδαμε ποτέ αράχνες και αραχνιές. Μόνο τα μικρά τους περιτώματα- που μοιάζουν με του ποντικού αλλά είναι γκρίζα- βρίσκουμε στα πατώματα κι αυτή είναι όλη η ενόχληση που κάνουν. Τα παιδιά μου τα έκαναν γούστο αποκοιμιζα τον εγγονό μου, βάζοντάς τα να μας παρακολουθούν, να μας κρίνουν, να μας κουτσομπολεύουν και να σπάνε πλάκα με τα καμώματά μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Antonis Tsatsaronis Απο τον Καπετα Μιχαλη.............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Νομιζω οτι ειναι παρα πολυ καλο...........................!!!!!!!!!!!!!!!
    Giannis Kotsanis πολυ καλο και συγκινητικο,μπραβο καπετανιε!!!
    Fannis Sebros Καπετάνιε, θυμάμαι παρόμοιο κείμενο στα "κείμενα" στο σχολείο.
    Κι εκεί είχε άσχημο τέλος, αν θυμάμαι καλά πέθανε μικρό παιδί και αποδώθηκε στο σκοτωμένο φιδάκι.
    Alexander Karamouzos Τα σαμιαμιδια στην Αιθιοπια θεωρουνται ιερα. Εχει καταφερει η Χριστιανικη θρησκεια ( οι Αιθιοπες ειναι χριστιανοι ορθοδοξοι) και τα εχει καταταξει στα ιερα ζωα προκειμενου να λιγοστεψουν οι κουνουποι και οι ψιλλοι. Καθε σπιτι μπορει να εχει και 100 σαμιαμιδια. Ενα βραδυ ενας Συκιαδιωτης ΒΛ καπετανιος εβγαλε το παπουτσι του και εσκοτωσε ενα για πλακα. Ισα -ισα τον γλυτωσαμε απο το λιντσαρισμα. Επεσε γονυπετης κατω ζητοντας συγνωμη..
    Catia Stamatelakis K.Mihali katapliktiko.... Euxaristo polu pou to moirastikate mazi mou to ekana print kai to diavasa kai episkeptika to diadiktiako periodiko Polu wreo!!!!
    Sofia Konsta Kαπετάνιε μου, σήμερα σα βιονικό ον τα προλαβαίνω όλα... Φίλους, φαγητά, γλυκά, ταυτόχρονα απαντώ στα χωρίς ανάσα τηλέφωνα σε σταθερό και κινητό και τώρα, τους άφησα για δυο λεπτά στο σαλόνι να διαβάσω δυο αράδες από το ζούδικό σας!!!! Κάλυψα το πρώτο μέρος!!! Δηλ. μόνο τα του "ζου"!!! ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΕΓΩ, ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ!!!!! Καλά κάματε και του χαρίσατε τη ζωή...Εδώ εμείς ποντικό βρήκαμε στο παληό σπίτι μας και κάμαμε ολόκληρη επιχείρηση να το αιχμαλωτίσομε και το το αφήκομε σε κάτι χωράφια...πολύ μακρυά..... Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσω αύριο... Σας αφήνω προς το παρόν γιατί με φωνάζουνε.... ΦΙλιά πολλά!!!!
    Nikolas Daniil νασαι παντα καλα καπετανιε, ευχαριστω........
    Vaggelis Sfikakis Την διαβασα καπετανιο...!!! Ειναι μια υπεροχη ιστορια...που συνδεει την αρχαια και τη νεωτερη εποχη, αναφερεται με αγαπη στη ναυτικη παραδοση του νησιου μας και ειναι γεματη με βαθεια νοηματα και ουσιαστικο περιεχομενο...Να εισαι καλα καπεταν Μιχαλη για την ομορφη αναρτηση σου...!!!
    Litsa Lykou Υπέροχο καπετάνιε μου!!!! έτσι όπως τα λες.... οι νέοι δεν ξέρουν ούτε τα σιαμιαμίδια (μικρές σαύρες που μπαίνουν και στο σπίτι και θεωρούνται γούρι) ούτε τα ήθη και έθιμα γιατί εμείς παραγίναμε μοντέρνοι και ξεχάσαμε ακομα και ατην ντοπιολαλιά μας (ως πίθηκοι και μιμητικά όντα)!!!!!! ντρεπόμαστε για την καταγωγή μας???? ίσως.....
    Charis Kalogeropoylos συγκινητικη ανθρωπινη ιστορια, μια πραγματικοτητα, που σημερα δεν υπαρχει στις νεκρες αισθησεις των ανθρωπων.. αν δεις η γειτονια.. μια λεξη χωρις αξιες..πολιτισμος, ανεσεις, σειρες πολυκατοικιων, αγνωστοι μεταξυ αγνωστων, το αισθημα ακουμπα το μηδεν..και το μονο που σε κανει να ξυπνας, εστω για λιγο, τετοιες αναμνησεις, που γραφονται σπανια, απο σπανιους πλεον ανθρωπους..!!
    Maria Sarri Μιχάλη μου σ'ευχαριστώ την αγάπη μου στη Φωτεινή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  3. Sofia Konsta Αχ, καπετάνιε μου...πόσο ντρέπομαι για την υπερβολή σας και πόσο κουράγιο παίρνω να το κάτι παραπάνω....να είστε μόνο καλά... Σας ευχαριστώ...

    Biku Epi ΤΕΛΕΙΟ.....ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΑΤΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟΜΩΝΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΓΑΙΝΑΝ ΣΤΙΣ ΑΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΑΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΚΡΕΜΟΜΑΣΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΛΕΓΕ. ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ. ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕ ΧΑΡΑ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ....
    Ελένη Κυπ. ΠΟΛΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κ. ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΣ ΜΕ ΜΕΝΑ...ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΙΣ ΘΥΜΗΣΕΣ ΣΑΣ!!! ΜΕ ΤΙΜΗΣΑΤΕ!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!!!!
    Eirini Fragou πολυ ομορφο Καπετανιε σε ευχαριστω πολυ.
    Thanasis Sallas Να εισαι καλα καπταιν... να εχεις ηρεμια στη ζωη σου......
    Evgenia Aslanidi Τι ιστορία! Και με πόση γλαφυρότητα δοσμένη! Ευγε Καπετάνιε!!!!
    Eva Kaskani Εξαιρετικό Καπετάν Μιχάλη...Mihalis Kariamis !!!!!!!!!! Συνέχισε το έργο σου...η παράδοσης μας...είναι πια ότι τρυφερό και ευαίσθητο απέμεινε για να γλυκαίνει την καθημερινότητά μας ....που όλο και πιο ανυπόφορη γίνεται....δυστυχώς!!!!!!!!!
    Kiki Dalakaki πολυ ομορφο μπραβο σας
    Kostas Antoniadis KATAPLIKTIKO!!! MPRABO MIXALI!!
    Sotiris Hatzimanolis Πολύ καλό! Συγχαρητήρια
    Στήβυ Ζαφειράκη υπέροχη αφήγηση καπετάν Μιχάλη....το Ζούδι του σπιτιού......το διάβαζα και χτύπαγε η καρδιά μου με αγωνία.......Ο καπετάν "Κανιώρος" το "Κυδιαντας" η "Ευαγγελίστρια" .......χίλιες εικόνες για μένα χίλιες μνήμες για σας.... Καλημέρα καπετάν Μιχάλη. Το ζουδικό του δικού σας σπιτού είστε εσείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια φίλε μου "Καριαμομίχαλος". Καπετάν Μιχάλη συναρπαστική η γραφή και εντυπωσιακό πόσο ταιριάζουν οι παραδόσεις από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Και στο χωριό μου (Αυγερινός Κοζάνης) την ίδια αντιμετώπιση έχει το φίδι του σπιτιού. Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σας. Εμείς παραμένουμε πιστοί στα ήθη τα έθιμα και τις παραδόσεις μας ....

      Διαγραφή
  5. Ο Κοσμάς Καραχλές άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΤΟ ΖΟΥΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ":

    Συγχαρητήρια φίλε μου "Καριαμομίχαλος". Καπετάν Μιχάλη συναρπαστική η γραφή και εντυπωσιακό πόσο ταιριάζουν οι παραδόσεις από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Και στο χωριό μου (Αυγερινός Κοζάνης) την ίδια αντιμετώπιση έχει το φίδι του σπιτιού. Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιώργης Φράγκος ... :
    ΜΙχάλη, το διάβασα και το φχαριστήθηκα σαν κείμενο και σαν ιστορία. Εμείς στην Αινγούσα το λένε "Αναφακά". Φίδια δεν έχουνε ακουστεί πολλά αλλά σαμιαμίδια (σαμιάμιτοι) δεν υπάρχει τοίχος που να μην βολταζάρουνε ακόμη και σήμερα. Αλλες γυναίκες το φοβούνται κι άλλες το συχαίνονται, μα καμιά δεν πιάνει τη σκούπα να το σκοτώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα καπετάνιε μου.
    Διάβασα , στην ουσία ρούφηξα "απνευστί " αυτό το κείμενο , το καλύτερο που μου έχει τύχει να διαβάσω από το fb. Ένα μόνο λεω, μακάρι λέω και εύχομαι μακάρι, να μπορούσα και του λόγου μου, να γράψω ένα τέτοιο μεστό κείμενο σαν το δικό σου. Ο πανάρχαιος ουροβόρος όφις εύχομαι να προστατεύει εσένα και την οικογένειά σου.

    George Kanakis

    ***

    Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια Δυστυχώς το facebook, δεν είναι για τέτοια κείμενα, παρά μόνο για χαβαλέ. Δες τε πόσα lIKE, έχει εισπράξει και πόσοι θα το διαβάσουν ως το τέλος. Καλέ μου φίλε George Kanakis...με λύπη μου θα τονίσω ότι ...'' Δεν είναι τυχαία η κατάντια μας'' . Σας ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σας σχόλια Καλό Σ/Κο

    καπετάν Μιχάλης Καριάμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα σας καλό τριήμερο ,με συγκινήσατε με αυτά που διάβασα θυμήθηκα την σμυρνιά γιαγιά μου και τις απίστευτες ιστορίες τις ,όσο για τα σαμιαμίδια που αναφέρετε δεν τα θέλω καθόλου και παθαίνω το ότι είναι γούρι έχω αμφιβολίες!!!!
    Κωνσταντίνα Χωριατάκη

    ***

    Καλημέρα καπετάν Μιχάλη. Καλό Σ/κο. Υπέροχη ή ιστορία σας ...Όντως λαογραφική ή αξία της... Με γύρισε πολλά χρόνια πίσω στο πατρικό μου ....Σας Ευχαριστώ..
    Evagelia Fragaki

    ***
    ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΡΩΠΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΦΙΔΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ!
    Λαόνικος Τσάγκος
    ***
    Fascinating history Sir !
    Michael Smith
    ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στην κυριολεξία το χόρτασα . Υπέροχο . Ανθρώπινο και πάνω από όλα ΕΛΛΗΝΙΚΌ . ( με όλο το θάρρος ) με συγκίνησε !!!

    Νικόλαος Ταχλιαμπούρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συγχαρητήρια κπτ.Μιχάλη!!!!με καθηλώσατε για άλλη μια φορά!!!!

    Aggeliki Sarris

    *****
    ΚΑΛΗΜΕΡΑ Κ ΚΑΡΙΑΜΗ !!!ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΣ!!!ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΗ Η ΚΑΘΕ ΣΑΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!!ΜΕ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ!!ΚΡΕΜΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΦΗΓΟΥΝΤΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ!!ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!ΕΝΑ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΒΙΩΝΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥ ΣΤΟ ΒΡΟΝΤΑΔΟ!!!ΚΑΛΟ Σ//Κ!!


    Κλαιρη Παππα Μαρτακη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. To είχα διαβάσει καπετάν Μιχάλη πέρσι νομίζω, το ξαναδιάβασα τώρα με την ίδια αγωνία για την τύχη της "Ευαγγελίστριας" και συγκίνηση για τις παραδώσεις μας. "Προσκυνώ το μεγαλείο των παραδόσεων σου λαέ μου ....!"

    Στήβυ Ζαφειράκη

    * * *

    Εξαιρετικό! Σάς ευχαριστούμε!!

    Sophia Karasouli-Milobar

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό τό κείμενο είναι από τα πολύ αγαπημένα μου!!!
    Ioanna Koukounis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπέροχα το άρθρο σας καπετάν Μιχάλη , όπως όλα τα άρθρα σας άλλωστε.... Καλημερα

    Δέσποινα Μακρίδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Βιργινία Σίμου Καλημερα .Ωραια η αφηγηση του οικουρου οφι μιλαει στις καρδιες μας μιλαει για παραδοσεις και στοιχεια της φυσης που ειναι συνηφασμενα με την ζωη μας κι αποτελουν εμας.

    Βιργινία Σίμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ποσα πολλα κοινα εχει η ιστορια σας με το νησι μου

    Μαρια Ψαρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κυριε Καριαμομιχαλε πολυ με συγκινησατε με την αληθινή σας αυτή ιστορί.Αιωνια η μνημη του!!!!

    Ελενη Ανδρεαδακη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εξαιρετική γραφή, εκπληκτική παράθεση μιάς ιστορίας ασυνήθιστης στις μέρες μας και καταπληκτικό δέσιμο με την ιστορία της πατρίδας μας. Να είσαι καλά καπετάνιε.

    Γιώργης Καλλέργης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πόσο όμορφα τα περιγράφεται ....ναι όλοι πίστευαν το γούρι του σπιτιού ...η ιστορία συγκλονιστική κ´οι φωτογραφίες , μας φέρνουν
    σε χρόνια που νοσταλγούμε
    οι παρέες με τις γιαγιάδες
    αφηγήσεις , παραμύθια ..κ.α.
    Το χάρισμα να θυμάται και να
    τα διηγηται το κρατά καλά
    κ´ευχομα για πολλά ...χρόνια
    με υγεία καπετάν Μιχάλη ..!!

    Eugenia Evangelinos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μιχάλη αποκαλύπτομαι μπροστα στό χαρισματικό σου γράψιμο. Να είχαμε ακόμη μερικούς σαν και σένα για να μας μαθαίνουν στα γεράματά μας αυτά που δεν μπορεί να προσφέρει η σημερινή ''καλπάζουσα'' τεχνολογία...

    Δημήτρης Μελαχροινούδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. καπετάν Μιχάλης Καριάμης Καλη Κυριακη Καπετανιε μου Ωραιο το αρθρο σας Ο οφις ηταν ιερος στην αρχαιοτητα!

    Κωνσταντίνα Τζούγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Συγχαρητήρια για την ανάρτηση σας !!Καλή σας νύχτα Κάπτεν Μιχάλη!! Καλό σαββατοκύριακο να έχουμε!!

    Λίτσα Χατζαντωνά

    ΑπάντησηΔιαγραφή