'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ – ΜΑΡΤΥΡΙΑ


«Στη Μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, στα γαλανά νερά του Αιγαίου μας, ή σε ξένα χώματα,  αναζητώντας  την επιβίωση και  την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για  την πολυπόθητη λευτεριά...!»

Η οικογένεια του Παππού μου στο Γκιόζ Τεπέ  (Ενόπη)της Σμύρνης

Ξεκαθαρίζω από την αρχή την θέση μου, γόνος προσφύγων και μαρτύρων είμαι. Με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσα να σταθώ, απέναντι και ενάντια σε αυτούς τους κατατρεγμένους των ημερών μας. Δεν κατέχομαι ούτε από ξενοφοβία ούτε από ρατσισμό. Συμπόνια μόνο αισθάνομαι και οργή! Οργή όχι για τα κύματα των δυστυχισμένων προσφύγων, αλλά για τους βασικούς αίτιους που ξερίζωσαν αυτούς τους ανθρώπους από τις προγονικές τους εστίες. Ευθαρσώς κατονομάζω τις Η.Π.Α κατά τα πρώτο λόγο και  την Ευρώπη, που υπακούει, σαν πιστό τσιράκι της. Αυτές οι δυνάμεις της συμφοράς, φταίνε για την απαράδεκτη κατάσταση.
Δεν θα αναλύσω τα αίτια ή τα συμφέροντα. Γνωστά και χιλιοειπωμένα από έγκυρες γραφίδες και  κεφαλές. Εγώ θα σταθώ στο σχέδιο, υπερατλαντικών κύκλων, για Φυλετική, κοινωνική , θρησκευτική και πολιτιστική αλλοίωση των Ευρωπαϊκών πληθυσμών, με βασικό σκοπό την  αποσταθεροποίηση.                   
Βοήθησα και θα βοηθώ αυτούς τους δυστυχισμένους ικέτες που κτυπούν την πόρτα μου ζητώντας έλεος. 
Ένα μόνο απαιτώ. Να σέβονται την χώρα που τους φιλοξενεί. Τα ιερά και τα όσια μας. Τους νόμους και τις παραδόσεις μας. Και το κυριότερο, να σέβονται να εκτιμούν και να κατανοούν τα προβλήματα και τις καταστάσεις του τόπου που τους φιλοξενεί. Οι μέρες είναι μαύρες και άχαρες για την πατρίδα μας. Ας καταλάβουν ότι προσφέρουμε από το υστέρημά μας !
Σταματώ εδώ.

ο Μάρτυρας Παππούς μου Μιχάλης Γεωργ. Καριάμης

Στην αρχή του εικοστού αιώνα, ο Παππούς μου, Μιχάλης Γεωργίου Καριάμης, από την Παλιά Ποταμιά της Χίου, γόνος πολυμελούς οικογένειας με  6 παιδιά, ψάχνοντας για ένα καλύτερο αύριο, μπήκε σε ένα βαπόρι για να πάει στην Αμερική. Η προπαγάνδα για τη γη της επαγγελίας, ξεσήκωνε  τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού της … ψωροκώσταινας. Τον στοίβαξαν σε κάποιο πλοίο και βρέθηκε στην Αργεντινή, όπως και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας. Από ότι γνωρίζω, εγκαταστάθηκε στην πόλη Μαρ Ντε Πλάτα. Εργάσθηκε και απέκτησε μεγάλη κτηματική περιουσία. Επέστρεψε στη Χίο και παντρεύτηκε την Γιαγιά μου  Ελένη Ιωάννου Κουμέντη (Μπαρμπέρη) από τα Κουρούνια.  

Η Γιαγιά μου Ελένη Καριάμη το γένος Κουμέντη 

Έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην Σμύρνη. Επέστρεψαν στο νησί μας πρόσφυγες με τον πρώτο διωγμό το 1914, αφήνοντας πίσω όλα τα υπάρχοντα τους. Με την κατάληψη  της Ιωνίας μας από τον Ελληνικό στρατό, επέστρεψαν στο Γκιόζ Τεπέ ή Ενόπη.   Το 1922, με την Μικρασιατική καταστροφή, ο παππούς, ήταν στη Χίο και γύρισε, για να σώσει την οικογένεια του. Αποτελείτο από την σύζυγο, την κόρη και τους δυο γιους του. Μοναδικό μέλημα και επιθυμία του, να σώσει με κάθε τρόπο και κάθε τίμημα, τους αγαπημένους του. Τελευταία φορά τον είδαν ζωντανό φίλοι, ήταν στα Βουρλά καθ' οδόν προς Σμύρνη. Παρά την προσπάθεια τους, δεν κατάφεραν να τον μεταπείσουν να επιστρέψει στη Χίο. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Γείτονες Τούρκοι, έκρυψαν την οικογένεια του επί εννεάμηνο, ώσπου να περάσει η συμφορά. Όταν βρήκαν ευκαιρία, με ένα καΐκι, τους φυγάδευσαν στην Αιγνούσσα.  

ο θείος μου Ιωάννης Μιχ. Καριάμης

Η οικογένεια του θείου μου Γιάννη, το 1941, έφυγε για Κύπρο – Μέση Ανατολή Λίγο αργότερα, πατέρας μου, μην αντέχοντας την σκλαβιά της Γερμανικής μπότας, πήρε απόφαση να φύγει, μαζί με την μητέρα του. Εκείνη στο άκουσμα του νέου ξεριζωμού και της προσφυγιάς, προσπάθησε να τον μεταπείσει με κάθε τρόπο.  Σαν είδε ότι δεν έπιαναν τα παρακάλια, του δήλωσε ότι θα τον καταδώσει στους Γερμανούς. Μια βραδιά, μάζεψε μια - δυο αλλαξιές ρούχα, φίλησε την Μάνα του, που σπάραζε απειλώντας και ξεπόρτισε. Πήγε στο σημείο που είχαν δώσει ραντεβού με τον βαρκάρη (πιθανά τον Γιώργη Φύκαρη (καμπούρη)  από την Συκιάδα). Περίμεναν να μαζευτούν όλοι οι φυγάδες. Κάποια στιγμή, άκουσαν βήματα. Κρύφτηκαν περιμένοντας να ακούσουν το σύνθημα. Αντί αυτού το σκοτάδι της νύκτας, έσκισε το φως φακού και μια βαριά φωνή με ξενική προφορά, καλούσε τον πατέρα μου να παρουσιαστεί. Οι στιγμές κρίσιμες και δύσκολες. Η πρώτη σκέψη ήταν να σκοτώσουν τον άγνωστο. Σκέφθηκαν όμως τα αντίποινα. Τελικά ο πατέρας μου, αποφάσισε να παρουσιαστεί. Προχώρησε προς τον φακό. Ω της εκπλήξεως ήταν ένας Αυστριακός στρατιώτης, γιατρός στον ιδιωτικό του βίο, ο οποίος πολλαπλά είχε ευεργετήσει τους συγχωριανούς μας και ήταν φιλικά προσκείμενος απέναντι των Ελλήνων. Στα γρήγορα του είπε, ότι η μητέρα του τον παρεκάλεσε να μην τον αφήσει να φύγει από φόβο για την ζωή του. Φίλησε τον πατέρα μου, του ευχήθηκε καλή τύχη. Κάλεσε και τον καπετάνιο. Του είπε τη ώρα θα περάσει η καταδίωξη από τα Καρδάμυλα προς τη Χώρα, ώστε να περάσουν το μπουγάζι χωρίς απρόβλεπτες συναντήσεις. Τους έδωσε σοκολάτες, κονσέρβες τσιγάρα. Είπε στον πατέρα μου ότι θα φροντίζει την γιαγιά μου. Τους δήλωσε ότι ήταν Φιλέλληνας γνώστης της Ιστορίας  και θαυμαστής του πολιτισμού μας και αντιφασίστας.  Το μόνο που τους ζήτησε, ήταν, το όταν χρειαζόταν την μαρτυρία τους με την λήξη του πολέμου να την δώσουν.Πρέπει να πω ότι αντίθετα με τους σύγχρονους δουλεμπόρους οι οποίοι πλουτίζουν από την εκμετάλλευση του πόνου και της ελπίδας για επιβίωση οι συγκεκριμένος ατρόμητος  βαρκάρης εκτελούσε κοινωνικό έργο χωρίς να ζητά απολύτως τίποτα από τους φτωχούς συγχωριανούς του.

Λαγκαδούσοι στην Μέση Ανατολή 


Πέρασε στην Μικρά Ασία - Κύπρο - Παλαιστίνη – Αίγυπτο σαν στρατιώτης . Ιταλία και μετά στην εμφυλιοπολεμική  Ελλάδα με τα πάθη και το δράμα της. Κάτω από τέτοιες συνθήκες παράνοιας – πολιτικού φανατισμού και διώξεων, ήρθε το κίνημα της Κυδιάντας και η καταστολή του. Πιεσμένοι και κυνηγημένοι, το 1948 αφήσαμε για πάντα τις προγονικές μας εστίες για να βρεθούμε στο χωνευτήρι των φτωχογειτονιών του Πειραιά .

Γιώργης Μιχ. Καριάμης - Επιλοχίας Πυροβολικού 

Φίλες και φίλοι μου, μα κυρίως οι συμπατριώτες μου, θέλω να ξέρετε ότι η Χίος, πάντα άνοιξε την αγκαλιά της σε ομοεθνής κατατρεγμένους και τους αφομοίωσε. Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού του νησιού μας, έφυγε και πήγε σε ξένες χώρες και ειδικά Μουσουλμανικές . Συρία – Παλαιστίνη – Σουδάν – Κονγκό – Αβησσυνία – Τζιμπουτί ήταν μερικές από αυτές, χωρίς να τους ενοχλήσει  κανένας. Το αντίθετο μάλλον.

ΛΑΓΚΑΔΟΥΣΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
                                                ΑΙΓΥΠΤΟΣ - ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Πρώτος Αριστερά Ιωάννης Φραγκάκης (?) - Δεύτερος Αριστερά, Ανδρέας Παντελή Γρέγος - Ο Δεύτερος (Από Δεξιά με το ρολόι ο Πατέρας μου ) Γεώργιος Μιχ. Καριάμης - Ο Πρώτος Από Δεξιά, ο Αδερφός του Ιωάννης Μ. Καριάμης - Καθήμενος ο Στρατής Γεωργούλης (?)



Όσοι παρουσιάζονται σαν υπέρ - πατριώτες, ας μην ξεχνούν πως ο Ξένιος Ζεύς ήταν ο Πατέρας των Θεών της Ελλάδας μας. Η φιλοξενία ήταν θεσμός για τους προπάτορες μας. Την θεωρούσαν ηθικό χρέος μα και Ιερό Θεϊκό κανόνα. Όσοι σπέρνουν φόβο και διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για την Ελλάδα μας, ας ακολουθήσουν τα χνάρια τους και να προσπαθήσουν να τους μοιάσουν. Έτσι ανεβάζουν την πατρίδα στο βάθρο που της αρμόζει!



Μεγάλη η χάρη σου Θεέ μου και Λαέ μου 

Όσοι δε τάχατες, το παίζουν Χριστιανοί, ας θυμηθούν τα λόγια του Κυρίου μας : «Ελάτε, εσείς οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου κληρονομήστε τη βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για εσάς από τη θεμελίωση του κόσμου. Διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω. Ήμουν ξένος και με δεχτήκατε φιλόξενα, γυμνός και με ντύσατε. Αρρώστησα και με φροντίσατε. Ήμουν στη φυλακή και ήρθατε σε εμένα». Αν λοιπόν τον αγαπάτε, ακολουθήστε τα λόγια του και  ας έχετε την ευλογία του. 

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ - Λαγκαδούσικο καΐκι, με Έλληνες Φυγάδες και ΒρετανοΝεοζιλανδούς Στρατιώτες, εν πλω για Μέση Ανατολή,μέσω Κύπρου

Πιστέψτε με, ζηλεύω με την παγκόσμια προβολή και τα τόσα «Μπράβο» στους ανθρώπους της Μυτιλήνης. Χαλάλι τους. Τους βγάζω το καπέλο μου. Το αξίζουν! Με κάνουν υπερήφανο Έλληνα. Αυτές τις χαλεπές για όλους ημέρες, ο Ελληνικός λαός δείχνει και διδάσκει ανθρωπιά στους μισάνθρωπους βαρβάρους της εσπερίας!

Εμείς με τόση προσφορά,  αλήθεια, γιατί να απουσιάζουμε ;

Ο Μεγάλος Θεός, ας φωτίζει όλους μας !


Μιχάλης Γ. καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν

Από το Φωτογραφικό μου αρχείο :


Γιώργης Μιχ. Καριάμης




Παντελής  Γρέγος - Γεώργιος Δ. Πούλος



Μαρκέλλος Σταμ. Γεωργούλης 


Γιάννης Μιχ. Καριάμης 



Ελένη Καριάμη - Η Γιαγιά μου 


ΛΑΓΚΑΔΟΥΣΟΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛ

                     Σταμ. Γεωργούλης (Σουέλος ) Γεώργ.Μιχ. Καριάμης - Παντελής Γρέγος
                                                           Καθήμενοι (από αριστερά) :
     Μαρκέλλος Σταμ. Γεωργούλης - Ιωάνν. Μιχ. Καριάμης (Μπιαμής ) - Κωνστ. Φερεντίνος
 




 
Μαρία Καριάμη - Κουτέπα




Μαρία Καριάμη - Κουτέπα , στον Εγρηγόρο της Χίου






Γιάννης και Γιώργης Μιχάλη Καριάμη- Ορφανοί στη Χίο , μετα τον Διωγμά από τη Σμύρνη




Γιάννης και Γιώργης Μιχ. Καριάμη. Προσφυγόπουλα στη Χίο






Γιώργης Μιχ. Καριάμης- Μαθητής στο Γυμνάσιο Αρρένων Χίου

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ







Εδώ έγινε το πρώτο βήμα στην βιομηχανική ανάπτυξη της Χίου

Η ευρύτερη περιοχή του Κουλαλά, πάντα με μάγευε.  Θες  η μεγαλοπρέπεια του λόφου της Γριάς.  Με την οχύρωση της κορυφής της να φαντάζει σαν στέμμα στην κεφαλή. Θες  τα χαλάσματα του  μικρού φέουδου με τις ξερολιθιές του. Το δίδυμο λίθινο κτίσμα,  που η παράδοση το θέλει από προϊστορικούς τάφους ως αποθηκευτικούς χώρους  κρεάτων. Που στα στερνά χρόνια το είχαν για μαντρί. 

Το δίδυμο ''μαντρί'' και ο ...Σφένδαμος  

Θες η θεαματική πηγάδα με τα πέτρινα σκαλιά στα πλευρά της να φαντάζουν σαν την κλίμακα που σε παίρνει από τη ζωή και το φως για να σε πάει στον Άδη και στο σκοτάδι. Λίγο παραπέρα   το σπιτικό του κύριου της όλης περιοχής. Δυστυχώς, σε κάθε επίσκεψη μου διαπιστώνω την φθορά όχι από τα γούστα του πανδαμάτορα χρόνου αλλά από την αλόγιστη επέμβαση των ανθρώπων. Πιο παραπέρα η σπηλιά της οποίας την είσοδο, δεν έχω ζυγώσει ποτέ μου.

Το σπίτι του άρχοντα της περιοχής 

Προ εικοσαετίας περίπου, σε μια  από τις αναρίθμητες περιπλανήσεις μου, κουρασμένος, τα βήματα μου με έφεραν σε έναν βράχο ριζωμένο στο πουθενά. Δεν πιστεύω στην τύχη. Κάτι όμως με έφερε εκείνη τη μέρα εκεί. Πιθανά η δύναμη της αποκάλυψης. Κάθισα αναπαυτικά πάνω στη ράχη του. Ξεγέλασα τη δίψα μου, και στη σκιά της ελιάς, έμεινα για λίγο να απολαύσω . Σαν σηκώθηκα να φύγω, η ματιά μου έπεσε, σε μια τετράγωνη χωμάτινη παρένθεση, στην επιφάνεια του βράχου. Απορημένος, άρχιζα να σκουπίζω  τα χώματα.  Ω, της αποκαλύψεως. Στα έκθαμβα μάτια μου, παρουσιάστηκε ένας τετράγωνο λαξευμένο κοίλωμα.  

Αυτοψία Αλέκου Κιουρέλλη στο προϊστορικό λουτρουβειό του Κουλαλα 


Ερευνώντας το, προσεκτικά, διαπίστωσα ότι αποτελείτο από δυο διαφορετικούς  παραλληλόγραμμους χώρους και έναν ασύμμετρο λάκκο παράλληλα τους.   Ο Μεγαλύτερος   και υψηλότερα ιστάμενος και εν συνεχεία ο μικρότερος και χαμηλότερα παρακείμενος. Μια μικρή οπή,  συνδέει τους δυο χώρους με τον μικρό σκαμμένο λάκκο,  ώστε να μπορεί ελεύθερα να ρέει το υγρό και από εκεί να το περισυλλέγουν.  Η πρώτη σκέψη μου ήταν ότι ανακάλυψα ένα υπαίθριο υποτυπώδες ελαιοτριβείο ή λινό.  Οι πρωτόγονοι άνθρωποι,  πάνω εκεί θα απόθεταν τους καρπούς της  ελιάς ή τα φρούτα του σταφυλιού και με μια πλατιά πέτρα θα τα συνέθλιβαν, υποχρεώνοντας να τρέξει το παχύρρευστο πολύτιμο ζουμί τους.  Εν συνεχεία δε, μέσω της στενής οπής και αφού έμεναν όλα τα χοντράδια, ο χυμός θα κατέληγε στο βαθύτερο  κοίλωμα . Από εκεί θα το συνέλεγαν μέσα σε αγγεία. Ποιητική αδεία, χαρακτήρισα τότε το όλο «μνημείο», σαν το «πρώτο βήμα στην βιομηχανική μετεξέλιξη » . Κράτησα επτασφράγιστο μυστικό το εύρημα μου. Επί αρκετές ημέρες πήγαινα εκεί και το παρακολουθούσα ώρες. Κατάλαβα ότι αυτός ο έφορος  περιορισμένος τόπος, ανά τους αιώνες θα υπήρξε πεδίο ανθρωπίνων δραστηριοτήτων.  Μου προκαλούσε εντύπωση, ότι  το όλο κοίλωμα μετρά μια δυο παλάμες άνοιγμα και λίγα εκατοστά βάθος. Τότε πέρασε από τη σκέψη μου, μήπως ήταν τόπος λατρείας κάποιας θεότητας ή ένας υπαίθριος βωμός. Μάλιστα η φαντασία μου έπλασε σενάρια . Λίγο μετά την ανθρώπινη επέμβαση στον βράχο, ξεκινά μια ρωγμή Μήπως στην αρχή της συγκομιδής , το πρώτο  αγαθό των κόπων τους, εν είδη σπονδών το άφηναν να ρέει μέσα στην ρωγμή, χάρη κάποιας άγνωστης χθόνιας θεότητας;
Θέλοντας να κάνω γνωστή την ύπαρξη αυτού του άγνωστου «μνημείου» της Χιακής υπαίθρου, άρχιζα να το παρουσιάζω σε «ειδικούς» καλεσμένους μου. Η αρχή έγινε με τον αρχαιολόγο κ. Γιάννη Τσούτσα, Χιώτης της Θεσσαλονίκης, ακολούθησαν οι Δημήτρης Μελαχροινούδης . Βαγγέλη Ρουφάκης. Αντώνης Παληός . και νη φίλη κ. Ευαγγελία Παπαζή. Ακολούθως κάναμε εκπομπή με στην ευρύτερη περιοχή με τον κ. Δημήτρη Μιωτέρη . 


Δέσποινα Τσαρδάκα - Δρ. Αθηνά Ζαχαρού Λουτράρη - Μιχάλης Καριάμης - Δημήτρης Μελαχροινούδης  στο προϊστορικό Λουτρουβειό .

Λίγο αργότερα, μεγάλη παρέα με σχεδόν όλους τους προαναφερόμενους συν την εκλεκτή παρουσία των κυριών Δέσποινας Τσαρδάκα  (Αρχαιολόγος) και της Δρ. Αθηνάς Ζαχαρού – Λουτράρη  (διδάκτορος Ιστορίας & Αρχαιολογίας). Την επόμενη χρονιά στα πλαίσια της παροχής πληροφοριών για το βιβλίο  «ΤΑ ΛΟΥΤΡΟΥΒΕΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ», κάναμε αυτοψία με την παρουσία του συγγραφέα κ. Αλέκου Κιουρέλλη  (εκπαιδευτικού) .
Δυστυχώς στην τελευταία μου επίσκεψη προ ετών, ή όλη περιοχή, συμπεριλαμβανομένου και του βράχου, έχει περιφραχτεί. Σεβόμενος το ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν ξανάδα αυτό το άγνωστο σχεδόν σε όλους άγνωστο  στολίδι της Καρδαμυλίας χώρας.

Βαγγέλης Ρουφάκης - Αντώνης Παληός - Δημήτρης Μελαχροινούδης

 Η κυρία Τσαρδάκα σε ανείπωτο χρόνο μου δήλωσε ότι περνώντας τυχαία από την περιοχή με προορισμό το Πυτιός άκουσε θόρυβο  από την συγκεκριμένη περιοχή . Πράγματι έσωσε εκείνη τη στιγμή την ολοκληρωτική κατά στροφή. Ο ιδιοκτήτης του χώρου, προφανώς από άγνοια του, είχε καταστρέψει με βαριά,  ένα μεγάλο τμήμα.  Το σημείο ύπαρξης του, στη ν περιοχή του Κουλαλά, βρίσκετε  στις Νότιο δυτικές παρυφές του λόφου της «Γριάς» λίγα μέτρα πιο πέρα από την αρχή του μονοπατιού της πεζοπορικής διαδρομής προς την κορυφή όπου και το τείχισμα με τους δυο πύργους  των Ελληνιστικών εποχών.

η Τεράστια και θεαματική '' Πηγάδα του Κουλαλά''

Δυστυχώς, πάμπολλα άγνωστα ιστορικά μνημεία του τόπου μας, παραμένουν στο έλεος  της τύχης τους απροστάτευτα χωρίς να μελετηθούν και να αξιοποιηθούν. Παρόμοια και η κακή τύχη του «Παλιόπυργου της Κυδιάντας» (προϊστορικό λινό. Στη θέση ‘’ Μύτακας’’ ) το οποίο οι αγνοί τσοπάνηδες , προσδιορίζουν κατά το δοκούν, «Μαντρί» των παππούδων τους και συστηματικά χρησιμοποιούν σαν πρόσφορα τροφοδότη οικοδομικού υλικού.



ο ''Βανδαλισμένος'' Παλιόπυργος στη θέση ''Μύτακας'' της Κυδιάντας

Γνωρίζω ότι αυτές τις δύσκολες και μίζερες εποχές που ζούμε, δεν θα έχει καμιά αξία η παραίνεση μου να σώσουμε έστω και την τελευταία στιγμή ότι είναι δυνατόν να σωθεί . Η Πολιτιστική κληρονομιά ανήκει σε όλους τους Έλληνες μα κυρίως στις γενιές  του αύριο, για μα μάθουν για τα μεγάλα και μικρά έργα – Θαύματα που μας άφησαν οι προπάτορες μας

Μιχάλης Καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν.




Σαλόνι Φωτογραφιών :

Δημήτρης Μελαχροινούδης - Αντώνης Παληός - Ευαγγελία Παπαζή - Μιχάλης Καριάμης

ο Δημήτρης Μιωτέρης, επί το έργον 









Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ...ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ;




Υπέκλεψαν  την ψήφο του απελπισμένου λαού, με απατηλές υποσχέσεις και ψέματα πιο αψηλά από το μπόι τους.  Δεν ήταν τυχαία η αναρρίχηση τους στην εξουσία. Εκμεταλλεύτηκαν την απελπισία του κόσμου, ελπίζοντας  την λύση στην  «πρώτη φορά αριστερά». Δεν είχαν άλλη επιλογή  από του να ψηφίσουν Κ.Κ.Ε. που κάνει τζιζζζ. Την Χ.Α. που τους φόβισε ή τον πολλά και τα πάντα υποσχόμενο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και έπεσαν στη παγίδα.  Ας μην μιλούν σήμερα τα παραδοσιακά κόμματα που ηγεμόνευσαν στην πατρίδα μας για πάνω από μισό αιώνα. Όλοι αυτοί μας έφεραν στη σημερινή κατάντια και ακόμα δεν έχουν το στοιχειώδες φιλότιμο να  ζητήσουν μια απλή συγνώμη.                              

Έχω αναφερθεί πάρα πολλές φορές για την πανωλεθρία που πάθαμε οι ναυτικοί. Πάθαμε όσα δεν έπαθε κανένας άλλος κλάδος.  Ποιοι ; Εμείς οι πραγματικοί, για να μην πω οι «Μοναδικοί» στυλοβάτες της Ελληνικής οικονομίας και αδικήσω κάνα δυο κλάδους ακόμα. 


Ενθάδε κείται  το ...Ν.Α.Τ

Προ ολίγων μηνών, υπενθύμιζα στον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, ότι η αττική γη έχει δυο μοναδικά μνημεία παγκόσμιας κλάσης και ιστορικού ενδιαφέροντος. Την Ακρόπολη στην Αθήνα και το ΝΑΤ, στον Πειραιά. Ο Ασφαλιστικός μας Οργανισμός, κτισμένος μεθοδικά αποκλειστικά και μόνο από εμάς τους Ναυτικούς. Είναι σε αρχαιότητα, το δεύτερο παγκοσμίως,  ασφαλιστικό ταμείο . Ένα από τα πλουσιότερα ταμεία του κόσμου! 
Χωρίς ντροπή κατάφεραν και το φαλίρισαν για να το καταργήσουν.

Αν είναι δυνατόν να καταργούν την ιστορία μας.         
Και όμως το κατάφεραν!                                                                                             
Πρώτη φορά φιλόλαος αριστερά, στο τιμόνι του πλοίου Ελλάς , και κατάφερε να μας κάνει σε σύντομο διάστημα τόσο μεγάλο κακό.  Για να μην παρεξηγηθώ από όσους δεν με γνωρίζουν, δυο πράγματα δεν μπορώ να δηλώσω πως είμαι . Χριστιανός και Αριστερός. Τόσο πολύ τιμώ και σέβομαι αυτές τις δυο ιδέες . Ιδέες ποτισμένες με αίμα Αγίων και Μαρτύρων . Ιδέες που κρύβουν θυσίες , αγάπη , σεβασμό,  ανθρωπιά, αλληλεγγύη , οικουμενικότητα . Ιδέες που σκορπούν ελπίδα, δικαιοσύνη και ισότητα.                
Δεν στερούν  τα δικαίως με πόνο και κόπους, κεκτημένα και κατοχυρωμένα δικαιώματα.
                                                                            
Πιστέψτε με, δεν έχω νοιώσει, ποτέ, τέτοιο χαστούκι στο πρόσωπο  σαν αυτό. Εννοώ  την πρόθεση  της μνημονικής κυβέρνησης   να καταργήσει το ναυτικό φυλλάδιο και το ναυτολόγιο του πλοίου.  Παράλληλα δε  να εξισώσουν τον ναυτεργάτη με τους μισθωτούς της ξηράς. Ντροπή τους! 
Δεν βρίσκω αυτή την ώρα άλλη κουβέντα να ξεστομίσω χωρίς να βρίσω.  Τι να περιμένεις όμως από … «κουμουνιστές», τύπου Κατρούγκαλου, που στο άκουσμα ότι οι ναυτικοί εργάζονται  δωδεκάμηνο στα πλοία, απαντά : Μην μου πείτε ότι δεν κοιμούνται!  Κούνια που σε κούναγε κύριε χαρτογιακά ! Ναυτεργάτες είμαστε όχι τουρίστες!                                                                   
Άδικες , εξωπραγματικές και αυθαίρετες οι σχετικές διατάξεις νόμου που επεξεργάζεστε και θα είναι η ταφόπλακα στο τιμημένο και σκληρό επάγγελμα του ναυτικού.  Παίρνετε  όμως «ΑΡΙΣΤΑ» στην αλχημεία, μια και με συνοπτικές διεργασίες μετατρέψατε τον «Ναυτεργάτη» σε εργάτη ξηράς. κύριε υπουργέ,  η ιδιαιτερότητα της ναυτικής εργασίας , προστατεύεται και ρυθμίζεται από  ιδιαίτερες διεθνείς συμβάσεις,  επικυρωμένες από τη χώρα μας. Υπερισχύουν δε, κάθε άλλου εσωτερικού νόμου!  κύριε άσχετε περί των ναυτικών, πιστεύω  ακράδαντα ότι όλα αυτά,  είναι  αντισυνταγματικά  και αυθαίρετα. Καταλάβετε το, δεν υπάρχει τίποτα το κοινό  στη ναυτική εργασία (με τη συνεχή πολύμηνη απασχόληση στη θάλασσα),  με την οκτάωρη και πενθήμερη εργασία της στεριάς. Ευθαρσώς σας λέγω, ότι με αυτά που θέλετε να εφαρμόσετε  βάζετε τις βάσεις του οριστικού αφανισμού του Έλληνα ναυτικού και την αποψίλωση του νησιωτικού πληθυσμού μας, κυρίως δε εκεί που οι νησιώτες φυλάνε Θερμοπύλες.  Οι ασχολούμενοι με τα της ναυτιλίας , γνωρίζουν καλά ότι :τα ανειδίκευτα χέρια του φτηνού άσχετου αλλοδαπού, προτιμούνται από αυτά του  δικού μας φιλότιμου επαγγελματία.  Θα νοιώσουν, όσοι από τους εφοπλιστές μας, ζητούν κατάργηση των Σ.Σ.Ε. ότι αυτοί οι άσχετοι, που περιστασιακά χρησιμοποιούν,  στοιχίζουν πιο ακριβά από εμάς. 

Από εκεί και πέρα, συνάδελφοι, εμείς τι κάνουμε;  Με θλίψη μου διαπιστώνω ότι τα Συνδικαλιστικά μας σωματεία, με επικεφαλής την Π.Ν.Ο. δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν και να αντιδράσουν συντονισμένα έστω και την ύστατη στιγμή.  Δεν γνωρίζω αν περισώσουμε πλέον τίποτε.  Θα περίμενα να ακούσω σοβαρές απεργιακές κινητοποιήσεις. Ρεαλιστικές προτάσεις  ανένδοτου  αγώνα  και όχι κάτι σαν τις έως σήμερα σαρανταοκτάωρες απεργίες τις πλάκας.  Περιμένω Κλιμάκωση του αγώνα από τους εν ενεργεία και συνταξιούχους συναδέλφους. Ας μην μείνουμε αδιάφοροι με σταυρωμένα τα χέρια. Κινδυνεύουν Θεμελιώδη δικαιώματα μας.  Ας τονίσουμε στους «άσχετους» ότι δεν πληρώναμε ούτε πληρώνουμε τα ίδια, για να μας φέρουν  όλους στην ίδια μοίρα «ίσα βάρκα ίσα νερά»

Ας ομονοήσουμε όλοι μας. Αυτά που μας ενώνουν είναι θέματα επιβίωσης… κάθε τι άλλο, διασπαστικό θα είναι εκ του πονηρού και κόντρα στην ύπαρξη μας.
Ας το καταλάβουμε όλοι.



Πλοίαρχος Ε.Ν.












Πρόεδρος «ΝΑΥ.ΣΥ.ΚΟ»

(ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ)