'' ΧΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ '' . Μιχάλη Γ. Καριάμη

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΩΡΙΑΣ- ΚΑΜΠΙΩΝ





Η εργασία μου αυτή αφιερώνεται, 
στην Εξαδέλφη μου κ. Ελευθερία Μίχαλου (τα γένη Σιταρά και Κουμέντη), καθώς και στον κ. Ίων Γιάννη Κοντολιό (ο οποίος μου έδωσε το έναυσμα της δημοσίευσης). Μονίμων κατοίκων Η.Π.Α.


                                                                 ΧΙΟΣ - ΨΑΡΑ - ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ  

                              Όσοι ζουν ακόμα εκεί, στην Μυροβόλο, Άγια Μάνα Γη, φυλάνε Θερμοπύλες .

             Προασπίζονται Πατρίδα – Θρησκεία – Ήθη – Έθιμα –  Παραδόσεις !!!                

Δεν κρύβω ποτέ την παθολογική μου αγάπη για την ξεχασμένη – πανέμορφη Άγια Μάνα Γη των βορειοχώρων.  Άλλωστε από κει ξεκινά η γενιά μου.  Αυτά τα λόγια Αγάπης – Ιστορίας και Μύθων, τα καταθέτω, σαν ελάχιστη προσφορά σε όσους έζησαν και ζουν εκεί. Στους σημερινούς «Στερνούς Βιγλάτορες», που φυλάνε Θερμοπύλες, για να κρατήσουμε ζωντανή την αχνή φλόγα που τρεμοσβήνει στο καντήλι της άγιας μνήμης.

Το κάστρο  της  Ωριάς  ή  της Οβριάς  ή των Απολίχνων, στο χωριό ''Καμπιά'' της Χίου

Αυτή η εργασία, αποτελεί ένα μικρό τμήμα της ανέκδοτης εργασίας μου «ΠΕΛΙΝΝΑΙΟ – ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ» , του 2007
  
Στην περιοχή των Καμπιών σε ένα παραλιακό λόφο ο οποίος  δεσπόζει της θάλασσας , εκεί όπου και η  εκκλησία των Αγίων Πάντων , και η τοποθεσίες Πίθοι και Φραγκόσπιτα , που αφήνει να εννοηθεί ότι ήταν  σπίτια Γενοβέζων στρατιωτών , υπάρχουν τα  λείψανα του φημισμένου κάστρου  της  Ωριάς  ή  της Οβριάς  ή των Απολίχνων. Οι ντόπιοι το αποκαλούν ‘’Καστέλι’’ και  ‘’Κάστρο της Εβραίας’’. Η ονομασία  Απολίχνων  ( Apolichni ) , προφανώς θα αναφέρεται στο Βυζαντινό  ‘’Πολίχνιον’’ , ‘’Castellium’’, μεθερμηνευόμενο μικρό φρούριο. Με αυτή την έννοια αναφέρουν  την λέξη αρκετοί Βυζαντινοί ιστορικοί σε διάφορα έργα τους.      Ο  Γ .  Ζολώτας αντίθετα ταυτίζει την «Πολίχνη» του  Ηροδότου με το κάστρο των Απολίχνων στα  Καμπιά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η σκαλισμένη, πάνω στο βράχο κλίμακα η οποία ξεκινά από το κατώτερο σημείο του βράχου και φθάνει ως την πύλη όπου και ο ημικυκλικός πυργίσκος. Πιθανά ο ναός της Αγίας Παρασκευής, να κτίστηκε πάνω στη θέση κάποιου κεντρικού κτίσματος.


                     
                                               Πηγή : Ελληνικά κάστρα


Στον παλιό δρόμο από Καμπιά προς Βίκι , στο ψηλότερο σημείο είναι η θέση της Νύμφης το νερό ,  όπου βρέθηκαν θραύσματα πήλινων αγγείων  σε μεγάλη απόσταση προς τον λόφο των Αγίων Πάντων  . Αλλά και κάτω από τον προαναφερόμενο λόφο, κοντά στην κήτη, του χείμαρρου των Καμπιών, βρέθηκαν τάφοι με κτερίσματα προχριστιανικών εποχών. Το  έτος 1940 κάπου εκεί , άγνωστο που, βρήκαν  αντίγραφο του Κέρατος της Αμαλθείας  το οποίο κοσμεί το Αρχαιολογικό Μουσείο. Πιθανότατα  αι «Ακταί», της επιγραφής των Κλυτιδών, να προσδιορίζουν αυτόν εδώ το χώρο . Ο Διόνυσος Ακταίος, όπως προσδιορίζει και η  ονομασία του   λατρευόταν στις  ακτές , πιθανότατα εδώ στο επίνειο των Καμπιών.


Το κάστρο της Ωριάς - Καμπιών Χίου. (Καστράκι Άγιας Παρασκευής ή της Οβριάς  ή  και, των Απολίχνων)


Σύμφωνα με τον Στυλ. Βίο το κάστρο των Καμπιών ήταν το πλέον οχυρωμένο κάστρο της Βόρειας Χίου.    Η ονομασία Ωριάς  προέρχεται από την Ωραία Βασιλοπούλα η οποία  ήταν κυρίαρχος του απόρθητου κάστρου το οποίο έπεσε στους εχθρούς  μόνο με  δόλο ή προδοσία  μετά από  μακρόχρονη πολιορκία. Η Ωραία θα εξαπατηθεί από έναν νεαρό Τούρκο ή Σαρακηνό αλλά Ρωμιάς παιδί (σύμφωνα με τις παραλλαγές του τραγουδιού ) , το οποίο είχε  μεταμφιεσθεί σε καλόγερο «πράσινα ρούχα βγάζει , μαύρα φόρεσε» ή έγκυο γυναίκα  «  με μιάν οκάν  βαμβάκιν  εγκαστρώνεται και δεν φανερώνεται » και την έπεισε να του ανοίξει την Πύλη , από την οποία εισήλθαν οι πολιορκητές και κυρίευσαν το κάστρο .

«   Ανοίξετεν της ξένης και της ορφανής
οπού μια γκαστρωμένη και στο μάνα μου  »

Η Ωραία  ( Ωριά ) βλέποντας το άδοξο πάρσιμο του κάστρου της έπεσε από τις επάλξεις του και σκοτώθηκε.
                   
«Τούρκοι το τριγυρίζουν χρόνους δώδεκα
  κι΄ άλλους δεκατεσσάρους οι Σαρακηνοί 
  μα για να το πάρουν , δεν είναι βολετό
                             ή
Μα  κείνο δεν πατιέται δίχως προδοσιά» 

Κάστρο της Οβριάς. Η ονομασία αυτή δεν έχει σχέση με Εβραίους, αλλά λόγω της εγκαταλείψεως  του κάστρου οι τοίχοι του καλύφθηκαν με ‘’Βρύα’’, οπότε έγινε  Βρυόκαστρο’’, για να μετεξελιχθούν σε ‘’Οβρυόκαστρο’’,  Κάστρο της Οβριάς, Κάστρο της Σουριάς, Κάστρο της Τσουριάς και  Κάστρο της  Συριάς. Φυσικά η τοπική παράδοση αναφέρει όπως πάντα κρυμμένους  θησαυρούς .Η  παράδοση θέλει το κάστρο να υδροδοτείται  μέσω υπογείου αγωγού, από την πηγή ‘’της Νύφης το νερό’’, η οποία πηγάζει μεταξύ Βικίου και Καμπιών, και αποταμιεύονταν στην έως σήμερα υπάρχουσα δεξαμενή . Μεταξύ πηγής και κάστρου, μεσολαβεί βαθιά χαράδρα. Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι εχθροί έμαθαν από κάποιον προδότη την ύπαρξη του αγωγού , τον κατέστρεψαν και κάτω από την πίεση της δίψας  τελικά το κυρίευσαν. Σήμερα σώζονται λίγα ταπεινά ερείπια από το Βυζαντινό οχύρωμα το οποίο κατεστράφη ενωρίς χωρίς να το επισκευάσουν οι Γενοβέζοι μια και τα συμφέροντα της ΜΑΟΝΑ ήταν μακράν της περιοχής . Γνωστός φυσικά σε όλους ο Πανελλήνιος  μύθος του Κάστρου της Ωριάς ο οποίος τραγουδιέται έως σήμερα με την μορφή Ακριτικού  Δημοτικού τραγουδιού  .      




Το κάστρο  της  Ωριάς  ή  της Οβριάς  ή  των Απολίχνων ή και καστράκι Άγιας Παρασκευής, στο χωριό ''Καμπιά'' της Χίου

    
Απέναντι από το κάστρο υπάρχει ένα άλλο ύψωμα , ένας οχυρωμένος βράχος  (Το καστράκι της Αγιά – Παρασκευής) , όπου είναι κτισμένο το ομώνυμο ξωκλήσι και ονομάζεται και αυτό Κάστρο των Απολίχνων  ή  Κάστρο της Βασιλότρυπας  από την Βασιλόπετρα, η την Βασιλότρυπα ή Τρύπα του διαβόλου . Κατά την παράδοση στην μεγάλη σπηλιά ήταν η κρύπτη του Βασιλιά από την οποία πολεμούσε τους πολιορκητές . Η Βασιλότρυπα είναι ένα βαθούλωμα στο βράχο , ο οποίος είναι ένα μικρό Μετέωρο. Μέσα  μπαίνει κανείς με δυσκολία, ο χώρος είναι αρκετός για να χωρέσει περίπου μια ντουζίνα ανθρώπους. Δίπλα στην Βασιλόπετρα και κοντά στο ξωκλήσι της Κοίμησης της Θεοτόκου, υπάρχει ένας μεγάλος βράχος σαν δράκος. Η παράδοση θέλει την Παναγία να απολίθωσε μια τεράστια κάμπια που κατέστρεφε τις καλλιέργειες και έδωσε και το όνομα στο χωριό. Κατά μια άλλη εκδοχή είναι ο Δράκος , το θεριό της Αγιά  - Παρασκευής  ή  τέρας τρομερό που πείραζε την Αγία  η οποία και το απολίθωσε.  Την τρύπα την αποκαλούν και ‘’φωλιά  του  δράκου’’
Η παράδοση αυτή παρουσιάζει ομοιότητα με τον μύθο του Ωρίωνα.
            
 Άλλος ένας θεαματικός βράχος της περιοχής ο «Τσίμπουκας», ήταν φόβητρο των παιδιών, μια  και στα Καμπιά  θέλουν από εκεί να βγαίνει ένα τέρας με τσιμπούκι στο στόμα.













Μιχάλης Γ. Καριάμης
Πλοίαρχος Ε.Ν














Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ






καπετάν Μιχάλης Καριάμης, στο βήμα του Ιδρύματος Δαμαλά


Εν αρχή ο Θεός έφτιαξε τον ουρανό και την γη. Επικρατούσε απόλυτο σκότος και άβυσσος. Το πνεύμα του Κυρίου περιφέρονταν πάνω από το νερό. Και είπε ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα εν μέσω του ύδατος και εγένετο  ούτως.  Διαχώρισε τα ύδατα, τα οποία ήσαν επί της γης κάτω από τον ουρανό, από τα νερά, τα οποία ήσαν επάνω εις τα νέφη του ουρανού. και κάλεσε ο Θεός το στερέωμα ουρανό. Και είπε ο Θεός· “ας συναχθεί το ύδωρ, το οποίον καλύπτει ολόκληρη τη γη, σε ορισμένη περιοχή και ας φανεί  η ξηρά”. Και έγινε, όπως ο Θεός διέταξε· Μαζεύτηκε  όλο το ύδωρ της γης στις βαθιές περιοχές των ωκεανών και θαλασσών, και φάνηκε η στεριά. Και ονόμασε ο Θεός την εκτός της θαλάσσης έκταση γη. Τις περιοχές των υδάτων ονόμασε θάλασσες

Σύμφωνα με την αρχαιότερη παράδοση που μας αφηγείται ο Όμηρος, πατέρας των θεών ήταν ο Ωκεανός, που περικύκλωνε ολόκληρο το σύμπαν. Από το σμίξιμο με τη σύζυγό του Τηθύ προήλθαν όλοι οι υπόλοιποι θεοί. Ο Ωκεανός παρουσιάζεται από τον Όμηρο σαν ένας ηλικιωμένος, ασπρομάλλης γέροντας, με γλυκό χαμόγελο, ήσυχος, που ποτέ δεν παίρνει μέρος στους καβγάδες των θεών. Στην αρχή λοιπόν ήταν το Χάος, η Γη και ο Έρωτας. Αυτές οι τρεις πρωταρχικές θεότητες δεν είχαν συγγενική σχέση μεταξύ τους, και εμφανίστηκαν η μία μετά την άλλη.  Το Χάος ήταν θεοσκότεινο, μαύρο και άραχνο χωρίς κανένα ίχνος ζωής. Απόλυτη σιωπή βασίλευε παντού. Αυτό το τρομακτικό, αρχικό ον ήταν απέραντο· δεν είχε αρχή μήτε τέλος

Τυθής και Ωκεανός

Σεβαστό μου ακροατήριο, πιστέψτε με δεν θέλω να σας κουράσω. Το θέμα της «Μεγάλης Ναυτιλίας των Ελλήνων» , είναι τεράστιο, όπως τεράστιο είναι και σήμερα το μέγεθος της ναυτιλίας μας. Ημέρες μνήμης Αγίου Νικολάου και των ένδοξων ναυμαχιών του 1912 ζούμε. Θα αναφερθώ επιφανειακά στο θέμα μια και θα χρειασθούμε ώρες για να μην πω ημέρες αν το εμβαθύνω.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Λένε πως ο Θεός χάρισε τη γη σε όλους τους ανθρώπους. Εγώ θα τονίσω, πως «την θάλασσα  την αφιέρωσε στους Έλληνες»     Η αρχή  του Ναυτικού του γένους των Ελλήνων χάνεται στα βάθη των χιλιετιών. Ο πυθμένας της Μεσογείου είναι γεμάτος από αρχαία σκαριά, αμφορείς, αγάλματα μα και  μηχανισμούς σαν αυτόν των Αντικυθήρων. Όλα έργα Ελλήνων. Φίλες και φίλοι μου, ας μην ξεχνάμε ότι το ναυάγιο της Δοκού, στο στενό Ύδρας- Ερμιόνης – Σπετσών, χρονολογείται στο δεύτερο μισό της 3ης χιλιετίας. Δηλαδή 2700 – 2200 χρόνια προ Χριστού. Έλληνες ήταν αυτοί που έφθασαν στην Μυθική Θούλη. Σύμφωνα με ενδείξεις το πιθανότερο σενάριο είναι πως Έλληνες ναυτικοί ήταν αυτοί που πάτησαν πρώτοι το πόδι τους στην Αμερικανική Ήπειρο. (Ομηρική ... Γη)



Από την οικογενειακή παράδοση- Το π/κ ''ΕΥΓΕΝΕΙΑ'' - Λαγκαδούσικο καΐκι 
 ''ΠΕΡΑΜΑ''

Μια πατρίδα που περιβάλλεται από θάλασσα και χάρισε τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο, δεν θα μπορούσε να μην πρωτοστατήσει και στην ναυτιλία. Η μορφολογία του  χώρου, η έκταση των παραλίων και των νησιών μας, είχαν προδιαγράψει τον ρόλο που η θάλασσα έμελλε να παίξει σε όλες τις περιόδους της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας. Από την θαλασσοκρατορία του Μίνωα ως σήμερα. Είναι αυτή που δημιούργησε την εξάπλωση του Ελληνισμού και την δημιουργία του Ελληνικού θαύματος. Αναμφίβολα  ο Χρυσούς αιώνας του Περικλέους που έθεσε τα θεμέλια του Δυτικού πολιτισμού και της δημοκρατίας, κτίστηκε  πάνω στην ναυτική δύναμη των Αθηναίων.

Όταν οι ... Έλληνες

Μια νησιωτική πατρίδα που ως τα τέλη του περασμένου αιώνα, οι δρόμοι που ένωναν ακόμα και πολιτείες της στεριάς μεταξύ τους ήταν θάλασσα σαν μοναδική οδός. Θα ήταν λοιπόν αδύνατο να μην κάμει θαύματα. Επινόησαν νέα πρωτοποριακά σκάφη που ακόμα αφήνουν άναυδους τους σύγχρονους ανθρώπους όπως για παράδειγμα οι «τριήρεις». Οι βυζαντινοί «Δρόμωνες».  Οι Γαλαξιδιώτικες  «Νάβες» και τα «Μπάρκα». Δεν θα αναφερθώ στη μυθική «Αργώ» και τα όσα απίστευτα έχουν γραφεί για αυτό το απίστευτο ναυπήγημα. ΄Πρώτη η Κρήτη, την Τρίτη χιλιετία π.Χ. κατάφερε να επιβάλει στην Ανατολική Μεσόγειο την "Μινωική θαλασσοκρατορία". Δεν υπάρχει σπιθαμή εδάφους σε όλα τα παράλια που να μην υπάρχει εύρημα της εμπορικής παρουσίας της. Ναυτικές εστίες της αρχαιότητας υπήρξαν οι Αθήνα η Κόρινθος η Χίος η Ρόδος η Κέρκυρα και άλλες.

Λαγκαδούσικο καΐκι -Το μαουκάκι του Ζουμίδη

Σαν ένδειξη σεβασμού στο Ίδρυμα Δαμαλά και την καταγωγή μου θα σταθώ για λίγο στη ναυτομάνα Χίο.   Ο  κύριος παράγοντας της ακμής της, ανά τους αιώνες, ήταν  το  πανίσχυρο  ναυτικό της , τόσο ισχυρό ώστε  στην   επανάσταση  των   Ιωνικών   πόλεων   ενάντια   στους   Πέρσες  στην ναυμαχία  της  Λάδης  το 497  π .Χ  από  το  σύνολο  των    353 συμμαχικών  πλοίων   τα  100  ήταν  Χιώτικα και τα μόνο που δεν εγκατέλειψαν την μάχη. Στον πανηγυρικό του ο  Ισοκράτης  λέγει   «  για τους Χιώτες  θα σας αναφέρω τούτο και μόνο, όποιος αποφάσιζε να συμμαχήσει μαζί τους, ήταν βέβαιο ότι θα εξασφάλιζε και την κυριαρχία στη θάλασσα  » .  Ο Θουκυδίδης, ονομάζει την Χίο  «μέγιστη  των συμμαχικών πόλεων»,   και  ο  Δημοσθένης  αναφέρει  μόνον  την  Χίο,  Ρόδο  και  Κέρκυρα «δυνατωτάτας  κατά  θάλασσαν». Ισχυρό ναυτικό όμως σημαίνει και ισχυρή βιομηχανία . Χαλκουργεία για τις ανάγκες των καρφιών των πλοίων . Σιδηρουργίας , επεξεργασίας  ξυλείας αλλά και κατασκευής τόσων άλλων απαραίτητων ειδών και εξαρτημάτων των πλοίων .  Γνωρίζουμε ότι για την εποχή την οποία αναφερόμαστε , οι Χιώτες είχαν τα τελειότερα ναυπηγεία , στα οποία κατασκεύαζαν τα μεγαλύτερα , ταχύτερα και αρτιότερα εξοπλισμένα πλοία πολεμικά και εμπορικά . 


                                            N/A ''ΘΑΛΕΙΑ''                          


Δεν θα ασχοληθώ με τους Ελληνιστικούς χρόνους αλλά εν τάχει θα αναφερθώ στην Βυζαντινή περίοδο τονίζοντας ότι όταν η αυτοκρατορία είχε δυνατό ναυτικό τότε ήταν ισχυρή και το αντίθετο. Στα χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, μικρές νησιωτικές πολιτείες κατάφεραν οικονομικά θαύματα. Σπέτσες- Ύδρα – Ψαρά από κοντά τους και το Γαλαξίδι, κυριαρχήσουν στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και την Μαύρη θάλασσα. Οι Ναπολεόντειοι  πόλεμοι έκαμαν πάμπλουτους τους τολμηρούς καραβοκύρηδες  που έσπαγαν τον αποκλεισμό. Στο  Αρχείο Κοινότητος Ύδρας με ημερομηνία  15/12/1804, διαβάζω «…τα καράβια μας δεν δουλεύουν μόνο την Άσπρην θάλασσαν, αλλ΄  όλας τας θάλασσας, και λεβάντε και πουνέντε, και έξω του Στρέτου τον Ωκεανόν, Αμερικήν, Ολλάνδιαν και Ιγγλατέραν, και την Βαλτικήν θάλασσαν, και πέρυσι εζήτησαν πραγματευταί καράβια μας να αναυλωθούν διά Ινδίας…» Οι απλοί ναύτες όταν το απαίτησε η ανάγκη μετατράπηκαν  σε ανίκητους ναυμάχους που χάρισαν κατά μεγάλο μέρος, την λευτεριά της Ελλάδας μας. Πιθανά να ακουσθεί παράξενα η αλήθεια ότι  στα  χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο Ναυτικός αγώνας, ήταν αυτός που έγειρε την πλάστιγγα της νίκης στην πλευρά των τρελών, ρακένδυτων, φτωχών και αγράμματων Ελλήνων.  

Το m/s ''ΜΑΡΙΓΩ ΜΠΟΥΣΣΕ'', στην Λαγκάδα της Χίου.

Ο 19ος Αιώνας υπήρξε  ορόσημο. Με την βιομηχανική επανάσταση και τον ατμό. Οι αλλαγές που έγιναν  στην παγκόσμια οικονομία ήταν κοσμογονικές. Στον αιώνα αυτό, διαμορφώθηκαν οι συνθήκες για την ανάπτυξη Ελληνικών εμπορικών οίκων και δικτύων που διακινούσαν το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου της Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας. Τα σιδερένια πλοία από το 1850, άρχισαν μα εκτοπίζουν τα μικρά ξύλινα σκάφη, τα οποία ταξίδευαν σε κλειστές θάλασσες και ποτάμια.  Το 1900 τα ατμόπλοια αντικατέστησαν τα ιστιοφόρα. Οι Έλληνες με πλοία μεταχειρισμένα ξεκίνησαν το τόλμημα τους στον παγκόσμιο ναυτιλιακό στίβο. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, από τα 475 ατμόπλοια που είχαμε το 1915, σώθηκαν μόνο 205. Ακολούθησε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1930 . Το 1939, κατείχαμε σταθερά την ένατη θέση της παγκόσμιας ναυτιλία με 577 σκάφη. Η συνεισφορά του ελληνικού εμπορικού ναυτικού στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε σημαντική. Η ζημιά που υπέστη ήταν τεράστια σε πλοία και σε ναυτικούς. Χάσαμε 372 ατμόπλοια, 52 επιβατικά, 551 ιστιοφόρα και περίπου 3500 ναυτικούς.

Πλοία τύπου ''Λίμπερτυ ''

Με το τέλος του Πολέμου, η πατρίδα μας άρχισε πρόγραμμα ανασυγκρότησης. Οι Η.Π.Α. παραχώρησαν το 1947, με ευκολίες πληρωμής, 100 πλοία τύπου «Λίμπερτυ» σε Έλληνες εφοπλιστές για να καλύψουν τις απώλειες του πολέμου.  Τα πλοία αυτά, αποτέλεσαν την μαγιά στο  τεράστιο άλμα που πραγματοποίησε η ελληνική ναυτιλία. Από τα 154 πλοία  του 1947,  το 1982, έφτασε στα 4257 και βρέθηκε στην πρώτη  θέση, παγκοσμίως. Σήμερα ο στόλος μας, ανέρχεται σε 4.585 πλοία  χωρητικότητας 341,17 εκατομμυρίων τόνων deadweight.  Με δεύτερη την Ιαπωνία και Τρίτη την Κίνα. 13 Έλληνες εφοπλιστές,  φιγουράρουν μεταξύ των εκατό κορυφαίων. Πιθανά αυτά τα στοιχεία, πολλοί από εσάς, να τα ακούτε για πρώτη φορά. Δυστυχώς όμως, παρ όλα τα τεράστια μεγέθη οι εφοπλιστές μας μετά από αλλεπάλληλες χαριστικές ρυθμίσεις, συνεισφέρουν στην Εθνική οικονομία μόνο 17 εκατομμύρια ΕΥΡΩ, ενώ οι εξαθλιωμένοι πλέον ναυτικοί 54 εκατομμύρια ΕΥΡΩ. Εκτός ελαχιστότατων εφοπλιστών, οι περισσότεροι αυτών στην δύσκολη κατάσταση που βιώνουν λαός και πατρίδα, αποδείχτηκαν  κατώτεροι των περιστάσεων. Και μόνο, αν χρησιμοποιούσαν στα πλοία τους, Έλληνες ναυτικούς, οι βοήθεια τους θα ήταν τεράστια. Από τα πιο επίσημα χείλη των Ελλήνων εφοπλιστών, ακούσαμε να ζητούν, εξομοίωση των μισθών μας με αυτούς των φθηνών Ασιατών. Σταματώ εδώ.


Λαγκαδούσικο καΐκι .Το π/κ ''ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΜΠΟΥΣΣΕΣ''

Δεν πέφτω στην παγίδα να ξεχωρίσω το Πολεμικό από το Εμπορικό Ναυτικό μας. Αλληλένδετη και κοινή η πορεία τους. Μην ξεχνάτε πως μέσα στα χιλιάδες χρόνια ύπαρξης μας, οι απλοί ναυτικοί μας, έγιναν ανίκητοι ναυμάχοι. Ήταν αυτοί που χάρισαν Χρυσές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία στο Αρτεμίσιο , την Σαλαμίνα, την Λήμνο και την Έλλη. Μην ξεχνάτε πως κάποτε όλη η Ευρώπη περίμενε καθημερινά να μάθει τι κατόρθωμα έκανε και πάλι ο Κανάρης Να σας θυμίσω ότι το τροχήλατο ατμόπλοιο «ΚΑΡΤΕΡΙΑ», ήταν  το πρώτο, παγκοσμίως, ατμοκίνητο πλοίο με πολεμική δράση. Όπως και το υποβρύχιο μας ''ΔΕΛΦΙΝΙ'' ήταν το πρώτο στον κόσμο που εκτόξευσε τορπίλες εναντίον εχθρικού πλοίου στις 9-12-1912

το ''ΚΑΡΤΕΡΙΑ''

Ακόμα κάτι το μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία, το οποίο επαναλήφθηκε δυο φορές με Έλληνες πρωταγωνιστές. Αυτά τα ιστορικά συμβάντα δεν πρέπει να ξεχνούν οι άσπονδοι γείτονες της ανατολικής πλευράς του Αιγαίου μας. 19 Απριλίου 1453 κάτω από τα τείχη της Βασιλεύουσας ο Χιωτογενοβέζος καπετάνιος, Μαυρίκιος Καττάνεον, γνωστός και ως Φλαντανελλάς,  με τέσσερα φορτηγά πλοία ναυμαχεί και εξευτελίζει τον Τουρκικό στόλο, αποτελούμενο από 300 πλοία. Σπάει τον αποκλεισμό και εφοδιάζει την χειμάζουσα πόλη. Υποχρεώνοντας στον σουλτάνο Μωάμεθ να ραβδίσει ο ίδιος τον ναύαρχο του Σουλεϊμάν Μπαλτά Ογλού τον οποίο ρεζιλεμένος καθαίρεσε, αφού όμως προηγουμένως θαύμασε το θάρρος τον ηρωισμό και την άψογη ναυτική κατάρτιση και επιδεξιότητα των ναυτικών μας.

το '' ΕΝΩΣΗΣ ''

2 Δεκεμβρίου 1868, το μικρό τροχήλατο θρυλικό εμπορικό πλοίο  «ΕΝΩΣΗΣ», με κυβερνήτη τον Μυκονιάτη καπετάν Νικόλαο Σερμελή, αντιμετωπίζει έξω από την Σύρο 3 πολεμικά σκάφη του Οθωμανικού στόλου.  Την Τούρκικη Ναυαρχίδα «ΧΟΥΔΑΒΕΝΔΙΚΙΆΡ», το ταχύτατο καταδρομικό «ΙΤΖΕΔΔΙΝ» και ένα ακόμα πολεμικό πλοίο. Κατά διαταγή του Σουλτάνου επί κεφαλής της επιχείρησης ήταν ο Άγγλος υποναύαρχος Αύγουστος Κάρολος Χόβαρτ Πασάς, τον οποίο διέσυρε ο απλός ταπεινός ‘Έλληνας εμποροπλοίαρχος. Ο καπετάν Νικόλας τους ναυμάχησε και τους νίκησε, μετατρέποντας την άνιση μάχη σε ένδοξο περίπατο,. Διέσπασε τον σφιχτό  αποκλεισμό της Κρήτης δέκα  φορές.        
                                                    

Λαγκαδούσικο πέραμα. Έργο Μιχάλη Γ. Καριάμη

Ας μην τα ξεχνά αυτά ο σύγχρονος και ανιστόρητος ψευτοσουλτάνος ο οποίος υπό το βάρος των αποτυχιών του προσπαθεί με κωμικούς λεονταρισμούς να αποπροσανατολίσει τον όχλο του. Ας μην ξεχνά δε πως κάμποσους αιώνες πιο μπροστά όταν αυτοί ήταν άγνωστοι στις αχανείς στέπες στα βάθη της ανατολής,  ο αρχηγός των τριακοσίων έδωσε την αρμόζουσα απάντηση στον Ασιάτη εισβολέα «Μολών Λαβέ » Ας κοπιάσει λοιπόν.

 Μιχ. Καριάμης καταθέτων ιστορικά στοιχεία για την Ελληνική Ναυτιλία, στο Ίδρυμα Δαμαλά


Και όμως σαν αντίβαρο όλων αυτών των θυσιών και της τεράστιας προσφοράς μας, το κράτος, με κάθε τρόπο έδειξε και δείχνει  την αχαριστία και την αγνωμοσύνη του στον Έλληνα Ναυτικό. Διέλυσε το αρχαιότερο Ελληνικό ταμείο το «ΝΑΤ». Το δεύτερο σε αρχαιότητα στον κόσμο και ένα από τα πέντε πλουσιότερα ταμεία της υφηλίου … και να σας πω κάτι  : Δεν τα φάγαμε μαζί….. Μας τα φάγατε !    

Μ. ΚΑΡΙΑΜΗΣ - Γ.Μ. ΦΡΑΓΚΟΣ - Δ. ΑΝΔΡΙΑΝΑΣ 
           

Το Ναυτιλιακό Συνάλλαγμα, μαζί με το μεταναστευτικό, ήταν οι ζωοδότες της Ανασυγκρότησης   του Έθνους μας. Και όμως σήμερα χωρίς μυαλό και ντροπή με την μορφή αβάσταχτης φορολογίας, εξαφανίζουν τους ελάχιστους Έλληνες Ναυτικούς Δυστυχώς κάμποσα χρόνια, μας κυβερνούν, πολιτικοί άνδρες που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν βάρκα από υπερωκεάνιο. Τι άλλο να περιμένεις.    
Μ.Καριάμης - Α.Καραμούζος - Γ. Φράγκος - Εμ. Φύσσασ - Δ. Ανδριάνας 
                                                                          
Φίλες και Φίλοι μου δυο σεβάσματα είχε η Αττική Γη. Την Ακρόπολη από τότε και σήμερα το ΝΑΤ και όμως διέλυσαν το Καμάρι του Πειραιά και της Ελλάδας. Διέγραψαν χωρίς σκέψη και ντροπή την ιστορία μας !     

Σ. Μιχαλάκης - Α.Καραμούζος - Εμ. Φύσσας

Προ ολίγων ωρών ο σεβαστός συμπατριώτης μου καπετάν Δημήτρης  Μελαχρινούδης μου θύμισε κάτι που ελέχθη το 410 π.Χ. μετά τη ναυμαχία της Κυζίκου. Σας το μεταφέρω παραφρασμένο στο ... σήμερα : «Αφελλήνισαν τα πλοία. Ο Ναυτικός χάθηκε. Ο Λαός μας πεινάει. Δεν ξέρουμε τί να κάνουμε»  !

Ν. Αρτεμάκης (Ναύαρχος) - Ισ. Πρώιος (Πρόεδρος ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟΥ  ΨΝΑ )

Η απάντηση μου γνωστή. Ας μην λυγίσουμε. Να μη σκύψουμε το κεφάλι. Έλληνες είμαστε, φουρτούνα περνάμε πάλι. Θα την ξεπεράσουμε. Θα επιβιώσουμε. Στο τέλος εμείς θα είμαστε οι Νικητές

Συγχωρέστε αν σας κούρασα.

Ταπεινά σας ευχαριστώ













Μιχάλης Γ. Καριάμης 
ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ  Ε.Ν

Πρόεδρος «ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ»


Σαλόνι Φωτογραφιών :

Διάλογος Μ. Καριάμη  και Γ. Φράγκου 

Γ.Φράγκος - Δ. Ανδριάνας - Κ. Χρίτης


Σ,Μιχαλάκης - Σ. Ζουμίδης - Κ. Ντούλος - Μ.Καριάμης


Ν. Αρτεμάκης - Μ. Καριάμης  - Δ. Ανδριάνας 

Μ.Καριάμης - Μ. Μπρη Παπαμακάριου

Μ. Καριάμης - Κ. Τσιπούρας


Αναστασία Δαμαλά - Μιχ. Καριάμης


οι κυρίες Σ. Δούκα - Γ. Φύσσα - Μ. Λύρα